Hoewel zijn stijl door abstractie eigentijds is, voelt Pudjianto grote affiniteit voor de traditionele Zen en Chinese Chan Buddhistische schildertechnieken. Voor hem is schilderen een soort meditatie waar de energie van de kunstenaar pas vloeien kan als de geest kalm is.

Zijn kleuren zijn voornamelijk veel grijs-, bruin- en beigetinten. Aards te noemen, maar in zijn context versterken deze een zekere verstilling die vooral aan lucht doet denken. Kleur is voor hem niets anders dan een expressiemiddel voor zijn innerlijke energie.

Pudjianto heeft een tijd in Europa gewoond. De kennis die Hengki tijdens zijn verblijf in Europa heeft vergaard, zijn essentieel geweest in zijn ontwikkeling als kunstenaar.

Hij werd geraakt door de diversiteit van het werk van een aantal Europese schilders. Gustav Klimt’s kleurgebruik en Basquiat’s onconditionele en radicale betrokkenheid voor de kunst.

Via de gevoeligheid van Paul Klee’s minimalisme kwam hij het dichtst bij zichzelf. Na verschillende periodes en technieken, ontwikkelde hij zijn stijl verder tot wat het nu is.