Deze serie hoofden is het tastbare bewijs voor Dem’s fascinatie voor de mens.
Strak maar met een warm gevoel. Als in een uniform gegoten zien we close up’s van Aziatische meisjes.

Tijdloos is de schilderwijze, waar een bepaalde klassieke schoonheid in te herkennen valt, maar door de gewaagde kleurencombinaties en ingezoomde composities is dit werk eigentijds te noemen. Zo eigentijds, dat sommige van deze meisjes met hun gekleurde haren aan popartiesten doen denken. Ook door de herhaaldelijke thematiek krijgen deze lieflijke meisjes iets geks, bijna buitenaards. Keer op keer kijken ze de toeschouwer indringend aan. Ze roepen vragen op als: “Zijn ze familie van elkaar?” Of laat deze serie ons juist zien hoeveel we met zijn allen op elkaar lijken? Er heerst hoe dan ook een groepsgevoel als je naar deze schilderijen kijkt. Series die de nieuwsgierigheid van de kijker eenvoudigweg blijven prikkelen.